معنی گردنه همدان

آوج

آوج

مرکز استان همدان

گردنه. [گ َ دَ ن َ / ن ِ] (اِ) وردنه است و آن چوبی باشد سرها باریک و میان کنده که بدان گلوله ٔ خمیر نان را پهن سازند. (برهان) (آنندراج) (جهانگیری) (فرهنگ رشیدی). آن را جوجه نیز خوانند. (جهانگیری). || گردنه ٔ کوه. (آنندراج).کتل. گریوه. راهی تنگ میان دو کوه رو به فراز، که عبور از آن دشوار است و در قدیم گردنه ها جایگاه راهزنان بوده است: مثل دزد سر گردنه. مگر سر گردنه است.

گردنه. [] (اِخ) از دیه های قاسان. (تاریخ قم ص 138).

گردنه. [گ َ دَ ن َ] (اِخ) ده کوچکی است از دهستان مسکون بخش جبال بارز شهرستان جیرفت، واقع در 12000گزی شمال مسکون و 1000گزی راه شوسه ٔ بم به سبزواران. دارای 10 تن جمعیت است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

گردنه ٔ آوج. [گ َ دَ ن َ ی ِ وَ] (اِخ) گردنه ای است که مابین همدان و قزوین واقع است.

گردنه ٔ دیسار. [گ َ دَ ن َ ی ِ] (اِخ) گردنه ای است در راه سنندج و همدان میان دیسار و داشلاق، واقع در 12700گزی سنندج.

گردنه زن. [گ َ دَ ن َ / ن ِ زَ] (نف مرکب) دزد. راه بر. گردنه بر. گردنه بند.

همدان. [هََ] (اِخ) حی چهارم کهلان و ایشان فرزندان همدان بن مالک بن... کهلان اند که جای آنها در مشرق یمن بوده است و همدانیان از پیروان علی بن ابی طالب و شیعه بودند. (ترجمه به اختصار از صبح الاعشی ج 1 ص 328).

گردنه ٔ شلالدان. [گ َ دَ ن َ ی ِ ؟] (اِخ) گردنه ای است در راه کازرون به بهبهان میان بوستان باشت و گردنه ٔ آستانه، واقع در 120360گزی کازرون.

گردنه ٔ شمشیر. [گ َ دَ ن َ ی ِ ش َ] (اِخ) گردنه ای است در راه کرمانشاه به نوسود میان گردنه ٔ کریوه و شمشیر، واقع در 119000گزی کرمانشاه.

گردنه، غیرآبادی خرابه، می گردد می چرخد

(~.) (اِ.) نک وردنه.

جزع، رغبه

379